สามสิบเก้า

เสียงเคาะประตูที่ไม่หยุดหย่อนตอกย้ำในหัวราวกับค้อนทุบ เสียงเคาะดังแหลมแต่ละครั้งสะท้อนก้องอยู่ในหัวอย่างเจ็บปวด ฉันครางในลำคอ ซุกหน้าเข้ากับหมอน พยายามจะมุดหนี แต่เสียงนั้นกลับดังขึ้นและเร่งเร้าขึ้นทุกที แต่ละครั้งที่เคาะก็ยิ่งบาดหูกว่าครั้งก่อนหน้า

ลึกๆ แล้วฉันรู้ดีว่าไม่อาจเมินเฉยต่อมันได้ตลอดไป ...